Αχχχχχχχχχ, Λίτσα Γαζι'ωτου, σε τι προκλήσεις με βάζεις....Εγώ γράφω κι εσύ δημιουργείς....Ζηλεύοντας λοιπόν τη δραστηριότητά σου, έκανα το ίδιο...Δεν ξέρω πως βγήκε, αλλά άρεσε πολύ στα παιδιά...
Με αφορμή τα δύο ποιήματά μου :"Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ" και : "Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ" τα παιδιά αρχικά, άκουσαν τα ποιήματα και στη συνέχεια, έκαναν ατομικό φύλλο εργασίας. Κατόπιν, κάναμε ομαδική δουλειά, και φτιάξαμε τις ...δύο ...κυρίες, με κέφι και χαρά. Κολλήσαμε στις φούστες αυτά που λέει το ποίημα (αφού τα εκτύπωσα και τα παιδιά τα διαχωρίσανε και τα χρωμάτισαν)
Ιδού τα ποιήματα και τα δημιουργήματα...
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Η κυρία Ελευθερία,
είναι μια γλυκιά κυρία
Κι έχει επάνω στην ποδιά της,
όλα τα καλά παιδιά της.
Το σχολείο, το βιβλίο,
τη μελέτη, τη χαρά,
Τη φιλία, την αγάπη,
και της γνώσης τα αγαθά.
‘
Έχει μήλα, πορτοκάλια,
φρέσκο γάλα και ψωμί
Καθαρό νερό, μπισκότα
και γλυκόπιοτο κρασί.
‘Έχει ακόμη, στην ποδιά της
λουκουμάκια, καραμέλες
Κι ένα όμορφο τραγούδι,
από λυγερές κοπέλες.
Έχει σπίτια με αυλές,
φυτεμένες με γεράνια
Και χωράφια με σιτάρι,
μα και δάφνινα στεφάνια.
Η φωτιά δεν της αρέσει,
ούτε η βία και ο πόνος
Και πολύ στεναχωριέται,
όταν κάποιος μένει μόνος
Της αρέσει να πετάει
σε καθάριο ουρανό
Χωρίς μαύρα συννεφάκια,
απ των όπλων τον καπνό.
Και απρόσκλητη δεν πάει,
κάπου, αν δεν την καλέσουν
Και τα ωραία αγαθά της,
οι άνθρωποι αν δεν γυρέψουν
Γιατί, θέλει τα παιδιά της,
να φωνάζουν «καλημέρες»,
Χωρίς φόβο, χωρίς πόνο,
χωρίς τη βοή απ τις σφαίρες.
Και το δεύτερο...
Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
Η κυρία Σκλαβιά είναι,
μία άσχημη κυρία
Που ζηλεύει φθονερά,
την κυρία Ελευθερία.
Και τρυπώνει στα σκοτάδια,
σε ανήμπορες ψυχές
Κι ύστερα στήνει χορό,
με φαντάσματα του χθες.
Φοράει άσχημο φουστάνι,
που χει πάνω τα παιδιά της
Την ταπείνωση, το φόβο,
και αγκάθια στα μαλλιά της.
Έχει ακόμη προσβολή,
και αφαίρεση του λόγου
Και εκεί κάπου στη μέση,
έχει τη μορφή του φόβου.
Έχει πείνα, κοροϊδία,
και καμένο ένα βιβλίο
Την αρρώστια, την κακία,
τη φωτιά, μα και το κρύο.
Βόμβες, όπλα και κανόνια,
σπίτια άδεια , γκρεμισμένα
Και πατούσες πληγωμένες,
μέσα στα πολλά τα χιόνια.
Ψωμί έχει μουχλιασμένο
και τα πιάτα αδειανά
Στα σκουπίδια νηστικό,
το παιδάκι που πεινά.
Στέλνει μόνο εφιάλτες,
μες τον ύπνο των παιδιών
Τις φθηνές φιλοδοξίες,
κάποιων αρχηγών κρατών.
Της αρέσει να πετάει,
μες το σκοτεινό ουρανό
Και ακάλεστη πηγαίνει,
όταν βρει δειλό λαό.
Θέλει όλα τα παιδιά της,
να φωνάζουν «καληνύχτες»
Και να φέρνουνε στη γη,
του πολέμου όλες τις πίκρες.
Με αφορμή τα δύο ποιήματά μου :"Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ" και : "Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ" τα παιδιά αρχικά, άκουσαν τα ποιήματα και στη συνέχεια, έκαναν ατομικό φύλλο εργασίας. Κατόπιν, κάναμε ομαδική δουλειά, και φτιάξαμε τις ...δύο ...κυρίες, με κέφι και χαρά. Κολλήσαμε στις φούστες αυτά που λέει το ποίημα (αφού τα εκτύπωσα και τα παιδιά τα διαχωρίσανε και τα χρωμάτισαν)
Ιδού τα ποιήματα και τα δημιουργήματα...
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Η κυρία Ελευθερία,
είναι μια γλυκιά κυρία
Κι έχει επάνω στην ποδιά της,
όλα τα καλά παιδιά της.
Το σχολείο, το βιβλίο,
τη μελέτη, τη χαρά,
Τη φιλία, την αγάπη,
και της γνώσης τα αγαθά.
‘
Έχει μήλα, πορτοκάλια,
φρέσκο γάλα και ψωμί
Καθαρό νερό, μπισκότα
και γλυκόπιοτο κρασί.
‘Έχει ακόμη, στην ποδιά της
λουκουμάκια, καραμέλες
Κι ένα όμορφο τραγούδι,
από λυγερές κοπέλες.
Έχει σπίτια με αυλές,
φυτεμένες με γεράνια
Και χωράφια με σιτάρι,
μα και δάφνινα στεφάνια.
Η φωτιά δεν της αρέσει,
ούτε η βία και ο πόνος
Και πολύ στεναχωριέται,
όταν κάποιος μένει μόνος
Της αρέσει να πετάει
σε καθάριο ουρανό
Χωρίς μαύρα συννεφάκια,
απ των όπλων τον καπνό.
Και απρόσκλητη δεν πάει,
κάπου, αν δεν την καλέσουν
Και τα ωραία αγαθά της,
οι άνθρωποι αν δεν γυρέψουν
Γιατί, θέλει τα παιδιά της,
να φωνάζουν «καλημέρες»,
Χωρίς φόβο, χωρίς πόνο,
χωρίς τη βοή απ τις σφαίρες.
Και το δεύτερο...
Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
Η κυρία Σκλαβιά είναι,
μία άσχημη κυρία
Που ζηλεύει φθονερά,
την κυρία Ελευθερία.
Και τρυπώνει στα σκοτάδια,
σε ανήμπορες ψυχές
Κι ύστερα στήνει χορό,
με φαντάσματα του χθες.
Φοράει άσχημο φουστάνι,
που χει πάνω τα παιδιά της
Την ταπείνωση, το φόβο,
και αγκάθια στα μαλλιά της.
Έχει ακόμη προσβολή,
και αφαίρεση του λόγου
Και εκεί κάπου στη μέση,
έχει τη μορφή του φόβου.
Έχει πείνα, κοροϊδία,
και καμένο ένα βιβλίο
Την αρρώστια, την κακία,
τη φωτιά, μα και το κρύο.
Βόμβες, όπλα και κανόνια,
σπίτια άδεια , γκρεμισμένα
Και πατούσες πληγωμένες,
μέσα στα πολλά τα χιόνια.
Ψωμί έχει μουχλιασμένο
και τα πιάτα αδειανά
Στα σκουπίδια νηστικό,
το παιδάκι που πεινά.
Στέλνει μόνο εφιάλτες,
μες τον ύπνο των παιδιών
Τις φθηνές φιλοδοξίες,
κάποιων αρχηγών κρατών.
Της αρέσει να πετάει,
μες το σκοτεινό ουρανό
Και ακάλεστη πηγαίνει,
όταν βρει δειλό λαό.
Θέλει όλα τα παιδιά της,
να φωνάζουν «καληνύχτες»
Και να φέρνουνε στη γη,
του πολέμου όλες τις πίκρες.
Με τις δραστηριότητες αυτές, δουλέψαμε τη γλώσσα, τα μαθηματικά, αλλά κυρίως στη μελέτη περιβάλλοντος,( το ανθρωπογενές περιβάλλον ),με κύριο στόχο " την αξία της ελευθερίας"
|
|
|
Σε κάποια στιγμή...έμπνευσης, όταν δεν έβρισκα ένα ποίημα για τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, έγραψα το παρακάτω και σας το αφιερώνω με αγάπη...
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΑ: Ω! Μα τι λάμψη είναι αυτή, που ρθε στην κάμαρή μου
και ζέστανε σε μια στιγμή, όλη την ύπαρξή μου!
Μην είναι άγγελος αυτός, που ο Κύριος μου στέλνει;
Τι θέλει άραγε από εμέ, ποια εντολή μου φέρνει;
ΑΓΓΕΛΟΣ: Την πιο χαρούμενη είδηση, σου φέρνω ευλογημένη
τη γέννηση του Βασιλιά , σ όλη την οικουμένη.
Και μες τα σπλάχνα σου, Αυτός, τώρα θα μεγαλώσει
και όταν έρθει η ώρα, τον κόσμο όλο θα σώσει.
ΠΑΝΑΓΙΑ: Εμένα διάλεξε ο Θεός, στον κόσμο αυτό να φέρω,
τον γιο Του τον μονάκριβο; Είμαι ικανή;...δεν ξέρω...
Μα αφού με επέλεξε ο Θεός, το θέλημά Του, ας γίνει
κι όταν ο υιός Του γεννηθεί, θα φέρει την ειρήνη.
ΑΓΓΕΛΟΣ: Αυτόν τον άσπρο κρίνο, στέλνει ο Θεός μ εμένα
και δείχνει πως επέλεξε, για μάνα Του, ΕΣΕΝΑ!
Ένα μικρό σκετσάκι, που παίζεται από δύο παιδιά. Για να μην ξεχνάμε, πως η 25η Μαρτίου, είναι διπλή γιορτή!
Τελείωσε και η γιορτούλα μας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου!
Τα παιδάκια μας ήταν όλα πανέμορφα, ήρθαν όλα και οι γονείς ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας επίσης, παίρνοντας άδεια από τις δουλειές τους για να καμαρώσουν τα μικράκια τους!Τους αξίζει λοιπόν ένα μεγάλο «μπράβο», γιατί ξέρουν πως τα παιδάκια τους, λαχταρούν την παρουσία τους!
Η γιορτούλα μας φέτος, αποτελούνταν από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, πέρασαν όλοι οι πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης και είπαν ο καθένας για την ιδιότητά του.
Τα παιδάκια μας ήταν όλα πανέμορφα, ήρθαν όλα και οι γονείς ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας επίσης, παίρνοντας άδεια από τις δουλειές τους για να καμαρώσουν τα μικράκια τους!Τους αξίζει λοιπόν ένα μεγάλο «μπράβο», γιατί ξέρουν πως τα παιδάκια τους, λαχταρούν την παρουσία τους!
Η γιορτούλα μας φέτος, αποτελούνταν από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, πέρασαν όλοι οι πρωταγωνιστές της ελληνικής επανάστασης και είπαν ο καθένας για την ιδιότητά του.
Ανάμεσα στα ποιήματα, τα παιδάκια μας χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς. Την γερακίνα, τον κοφτό, και τον καστοριανό.
Το δεύτερο μέρος, ήταν ένα θεατρικό με τίτλο:
«αν η ειρήνη ειν όνειρο...ποτέ να μην ξυπνήσω!»
Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για ένα σκετσάκι με αντιπολεμικό μήνυμα.
Η Γεωργία είναι ένα κορίτσι που ζει με την οικογένειά της μέσα στην τούρκικη σκλαβιά.
Έχει τρεις αδερφές και έναν αδερφό που πολεμάει τους Τούρκους μέσα απ τα βουνά.
Η Γεωργία « θαμπώνεται από τον πόλεμο» και σαν αγοροκόριτσο που είναι, δεν της αρκεί να μένει σπίτι της και να μαθαίνει το νοικοκυριό. Θέλει να πάει να πολεμήσει για να βοηθήσει να φύγει ο εχθρός . Είναι τόση η αγάπη της για την ελευθερία που ξεχνά το στόχο και θεωρεί πως το μέσο, δηλαδή ο πόλεμος,είναι ο καλύτερος τρόπος να αγωνιστεί. Παρακαλεί τους γονείς της μέρα νύχτα, να πάει στα βουνά.
Οι εικόνες του πολέμου που περνούν από μπροστά της, δεν την αγγίζουν...
Ώσπου, ένα βράδυ, την επισκέπτεται η Ειρήνη στον ύπνο της και τότε είδε τον πόλεμο με τα ίδια της τα μάτια...Και όλα αλλάζουν...
Πρόκειται για ένα θεατρικό που αφορά τον πόλεμο του 1821 και στέλνει ένα αντιπολεμικό μήνυμα στα παιδιά.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ!
«αν η ειρήνη ειν όνειρο...ποτέ να μην ξυπνήσω!»
Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για ένα σκετσάκι με αντιπολεμικό μήνυμα.
Η Γεωργία είναι ένα κορίτσι που ζει με την οικογένειά της μέσα στην τούρκικη σκλαβιά.
Έχει τρεις αδερφές και έναν αδερφό που πολεμάει τους Τούρκους μέσα απ τα βουνά.
Η Γεωργία « θαμπώνεται από τον πόλεμο» και σαν αγοροκόριτσο που είναι, δεν της αρκεί να μένει σπίτι της και να μαθαίνει το νοικοκυριό. Θέλει να πάει να πολεμήσει για να βοηθήσει να φύγει ο εχθρός . Είναι τόση η αγάπη της για την ελευθερία που ξεχνά το στόχο και θεωρεί πως το μέσο, δηλαδή ο πόλεμος,είναι ο καλύτερος τρόπος να αγωνιστεί. Παρακαλεί τους γονείς της μέρα νύχτα, να πάει στα βουνά.
Οι εικόνες του πολέμου που περνούν από μπροστά της, δεν την αγγίζουν...
Ώσπου, ένα βράδυ, την επισκέπτεται η Ειρήνη στον ύπνο της και τότε είδε τον πόλεμο με τα ίδια της τα μάτια...Και όλα αλλάζουν...
Πρόκειται για ένα θεατρικό που αφορά τον πόλεμο του 1821 και στέλνει ένα αντιπολεμικό μήνυμα στα παιδιά.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ!
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Άσε τ αστεία κόρη μου, δεν έχουμε καιρό
ψωμί πρέπει να φτάξουμε, πριν έρθει δειλινό!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Βαρέθηκα μητέρα μου, για ζύμωμα δεν κάνω!
Νοικοκυρά να γίνω;;;Κάλλιο να αποθάνω!
ψωμί πρέπει να φτάξουμε, πριν έρθει δειλινό!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Βαρέθηκα μητέρα μου, για ζύμωμα δεν κάνω!
Νοικοκυρά να γίνω;;;Κάλλιο να αποθάνω!
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ: Τι λόγια είπες κόρη μου, μικρή εσύ κοπέλα;
πρέπει να μάθεις τις δουλειές, θα παντρευτείς μια μέρα...
ΓΕΩΡΓΙΑ: Τι γάμους λές μητέρα μου; Γάμους και πανηγύρια;
Τι έγινε κι αν παντρευτώ, η ζωή μου θα ναι ίδια!!!
Ξέχνα το γάμο μάνα μου, θα πάω να πολεμήσω
μήπως και τον εχθρό μας, μια μέρα τον νικήσω!
πρέπει να μάθεις τις δουλειές, θα παντρευτείς μια μέρα...
ΓΕΩΡΓΙΑ: Τι γάμους λές μητέρα μου; Γάμους και πανηγύρια;
Τι έγινε κι αν παντρευτώ, η ζωή μου θα ναι ίδια!!!
Ξέχνα το γάμο μάνα μου, θα πάω να πολεμήσω
μήπως και τον εχθρό μας, μια μέρα τον νικήσω!
ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΟΣ: Νομίζεις πως ο πόλεμος, κόρη μου είναι παιχνίδι;
και τον μπερδεύεις σίγουρα, σαν να ναι αυτός στολίδι!
Κάθισε με τη μάνα σου, μάθε να μαγειρεύεις
και ο εχθρός δεν φεύγει, όπως εσύ σκοπεύεις.
Σκοτώνονται ολημερίς, άντρες με φουστανέλες
και ο εχθρός θα φοβηθεί, ανήμπορες κοπέλες;
Υπάρχουν άλλοι τρόποι, αν θες να βοηθήσεις
μα όμως είσαι θηλυκό, ντουφέκι μην αγγίξεις.
και τον μπερδεύεις σίγουρα, σαν να ναι αυτός στολίδι!
Κάθισε με τη μάνα σου, μάθε να μαγειρεύεις
και ο εχθρός δεν φεύγει, όπως εσύ σκοπεύεις.
Σκοτώνονται ολημερίς, άντρες με φουστανέλες
και ο εχθρός θα φοβηθεί, ανήμπορες κοπέλες;
Υπάρχουν άλλοι τρόποι, αν θες να βοηθήσεις
μα όμως είσαι θηλυκό, ντουφέκι μην αγγίξεις.
ΓΕΩΡΓΙΑ:Ποια είσαι εσύ:
ΕΙΡΗΝΗ: Είμαι η Ειρήνη!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Και γιατί φοράς κουρέλια;
ΕΙΡΗΝΗ: Γιατί όλοι με ξεχάσανε, με κλείσαν σε κλουβί
τον πόλεμο έχουν στο νου, και τώρα είμαι νεκρή!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Και τώρα, ποιος σε κάλεσε, σε εποχή πολέμου
και από μένα τι ζητάς; Άντε Ειρήνη, πες μου!
ΕΙΡΗΝΗ: Ήρθα για να σε πάρω, μόνο αυτό το βράδυ
να δεις πως είναι ο πόλεμος, μη μένεις στο σκοτάδι!
ΕΙΡΗΝΗ: Είμαι η Ειρήνη!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Και γιατί φοράς κουρέλια;
ΕΙΡΗΝΗ: Γιατί όλοι με ξεχάσανε, με κλείσαν σε κλουβί
τον πόλεμο έχουν στο νου, και τώρα είμαι νεκρή!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Και τώρα, ποιος σε κάλεσε, σε εποχή πολέμου
και από μένα τι ζητάς; Άντε Ειρήνη, πες μου!
ΕΙΡΗΝΗ: Ήρθα για να σε πάρω, μόνο αυτό το βράδυ
να δεις πως είναι ο πόλεμος, μη μένεις στο σκοτάδι!
ΓΙΑΝΝΟΣ: Πεθύμησα τη μάνα μου, μα και τις αδερφές μου.
Τι νόημα έχει να ζεις, χωρίς αυτούς, για πες μου...
2ο ΠΑΛΗΚΑΡΙ: Κακό πράγμα ο πόλεμος., μακάρι τα σπαθιά
να γίνονταν λουλούδια σε χέρια παιδικά!
ΓΕΩΡΓΙΑ:Ποτέ μου, δεν το πίστευα, πως υποφέρουν τόσο
θα ήθελα τη λευτεριά, να χα να τους τη δώσω!
ΕΙΡΗΝΗ: Κι ακόμη Γεωργία μου, τίποτε εσύ δεν είδες
Πόσες ο πόλεμος αυτός, θα φέρει καταιγίδες!
Τι νόημα έχει να ζεις, χωρίς αυτούς, για πες μου...
2ο ΠΑΛΗΚΑΡΙ: Κακό πράγμα ο πόλεμος., μακάρι τα σπαθιά
να γίνονταν λουλούδια σε χέρια παιδικά!
ΓΕΩΡΓΙΑ:Ποτέ μου, δεν το πίστευα, πως υποφέρουν τόσο
θα ήθελα τη λευτεριά, να χα να τους τη δώσω!
ΕΙΡΗΝΗ: Κι ακόμη Γεωργία μου, τίποτε εσύ δεν είδες
Πόσες ο πόλεμος αυτός, θα φέρει καταιγίδες!
ΚΥΡΑ ΆΝΝΑ:Παιδάκια μου, κακόμοιρα, πως με πονάει εμένα
που δεν έχω ούτε ψωμί για σας τα πεινασμένα!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Πω, πω, δεν ήξερα πως ο πόλεμος φέρνει τόσο πόνο και τόση πείνα!
ΕΙΡΗΝΗ: Έλα Γεωργία μου, λοιπόν, πάμε σε άλλα μέρη
να δεις τι κάνει ο πόλεμος, για πιάσε μου το χέρι!
που δεν έχω ούτε ψωμί για σας τα πεινασμένα!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Πω, πω, δεν ήξερα πως ο πόλεμος φέρνει τόσο πόνο και τόση πείνα!
ΕΙΡΗΝΗ: Έλα Γεωργία μου, λοιπόν, πάμε σε άλλα μέρη
να δεις τι κάνει ο πόλεμος, για πιάσε μου το χέρι!
ΔΑΣΚΑΛΑ: Το μάθημά μας σήμερα, είναι παιδιά μου η ειρήνη
που χτίζει πάλι τα σχολειά και φέρνει τη γαλήνη.
Μη μείνετε παιδιά, χωρίς τη μόρφωσή σας
που έδιωξε ο πόλεμος, μέσα απ τη ζωή σας!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Αυτό κάνει ο πόλεμος! Γκρεμίζει τα σχολεία!
Ποτέ μου δε θα πίστευα, αυτή την ιστορία!
που χτίζει πάλι τα σχολειά και φέρνει τη γαλήνη.
Μη μείνετε παιδιά, χωρίς τη μόρφωσή σας
που έδιωξε ο πόλεμος, μέσα απ τη ζωή σας!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Αυτό κάνει ο πόλεμος! Γκρεμίζει τα σχολεία!
Ποτέ μου δε θα πίστευα, αυτή την ιστορία!
ΕΙΡΗΝΗ: Είδες τώρα Γεωργία μου, με τα δικά σου μάτια
πως ο φριχτός ο πόλεμος, τα κάνει όλα κομμάτια!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Και τώρα τι να κάνουμε για να γυρίσεις πάλι;
εγώ θα βοηθήσω, μα τι θα κάνουν οι άλλοι:
ΕΙΡΗΝΗ: Αύριο σαν ξυπνήσεις, θα χουν αλλάξει όλα!
Θα έρθει πάλι η λευτεριά, είναι η δική της ώρα.
Πρόσεχε την Γεωργία μου, πες σ όλα τα παιδιά
πόσο πολύτιμη είναι, για σας, η λευτεριά.
Κι όσο την εκτιμάτε, μέσα απ την ψυχή
τόσο εγώ θα βγαίνω, από τη φυλακή.
πως ο φριχτός ο πόλεμος, τα κάνει όλα κομμάτια!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Και τώρα τι να κάνουμε για να γυρίσεις πάλι;
εγώ θα βοηθήσω, μα τι θα κάνουν οι άλλοι:
ΕΙΡΗΝΗ: Αύριο σαν ξυπνήσεις, θα χουν αλλάξει όλα!
Θα έρθει πάλι η λευτεριά, είναι η δική της ώρα.
Πρόσεχε την Γεωργία μου, πες σ όλα τα παιδιά
πόσο πολύτιμη είναι, για σας, η λευτεριά.
Κι όσο την εκτιμάτε, μέσα απ την ψυχή
τόσο εγώ θα βγαίνω, από τη φυλακή.
ΠΑΙΔΙΑ: Γεωργία!!!! Έλα να παίξουμε!!! Φέρε και το σπαθί σου, να παίξουμε πόλεμο!!!
ΓΕΩΡΓΙΑ: ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΡΘΩ,ΔΕΙΞΤΕ ΜΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
ΝΕΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΜΑΘΑ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΕΙΡΗΝΗ!
ΓΙΩΤΑ ΚΑΛΤΣΙΔΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΑ: ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΡΘΩ,ΔΕΙΞΤΕ ΜΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
ΝΕΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΜΑΘΑ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΕΙΡΗΝΗ!
ΓΙΩΤΑ ΚΑΛΤΣΙΔΟΥ
Σ αυτή τη σελίδα, θα βρίσκετε θεατρικές παραστάσεις που παίξαμε στο 9ο νηπιαγωγείο καβάλας, παρουσία κοινού. Επίσης, όλες τις δραστηριότητες που έχουν σχέση με την επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα αυτές τις εικόνες ηρώων της ελληνικής επανάστασης και σκέφτηκα να τις συγκεντρώσω. Προσφέρονται για εκτύπωση και χρωμάτισμα για συναδέλφους και μη...
Σήμερα,είδαμε όλα τα παραδοσιακά σκεύη και εργαλεία που διαθέτει το νηπιαγωγείο μας (φωτογραφίες προσεχώς...)και φτιάξαμε την παραδοσιακή μας γωνιά μέσα στο σπιτάκι-το μετατρέψαμε σε σπίτι της γιαγιάς-όπως μας είπαν τα παιδιά μας...Χρωματίσαμε και τους ήρωες, τους κόψαμε και τους κολλήσαμε σε χαρτόνια. Στολίσαμε με αυτούς το σπιτάκι μας.( για όσους έχουν απορία, το σπιτάκι μας είναι το κάτω μέρος της σκάλας του δημοτικού σχολείου...που όμως, λειτουργεί ΘΑΥΜΑΣΙΑ!) Προσέξτε το παραδοσιακό εικονοστάσι της πεθερούλας μου! Τα παιδιά είπαν πως εδώ θα προσεύχονται!
ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ
ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑ "ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ"
ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1 Θα σας πωένα παραμύθι, ίσως να να και αλήθεια
άλλωστε ποιος δεν πιστεύει, σήμερα στα παραμύθια;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2 Η ιστορία ξεκινάει από κάποια χωριουδάκια,
βρίσκονται μες την Ελλάδα, κι έχει τίτλο: «τα ελληνάκια»
ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ 1 Πόσα χρόνια κυρα Λένη, λείπει ο κύρης σου στα ξένα;
Και από τα δυο παιδιά σου, δεν έχει δει κανένα!
ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ 2 Τόσα χρόνια στα καράβια, κι εσύ έρμη και μονάχη
γέννησες και τα δίδυμα, κι αυτός ακόμη να ρθει!
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Έχει ο Θεός κυρα Άννα μου, γερά είναι τα παιδιά μου,
και κάποτε θα έρθει, κι ο Νικολός κοντά μου!
Μου φτάνει που χω γύρω μου, δέντρα, πουλιά , λουλούδια,
εσάς και τα αγγελούδια μου, και όλα τα καλούδια.
Τη μυρωδιά της λεμονιάς, να χω να ανασαίνω,
είμαι γυναίνα ναυτικού, ξέρω να περιμένω!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 3 Και πέρναγαν τα χρόνια! Τα δίδυμα μεγάλωναν
μέσα σε κελαηδήσματα, από γλυκά αηδόνια!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 4 Η κυρα Λένη γέρασε, δε βλέπει να κεντήσει,
κι ο άντρας της ο Νικολός, ακόμα να γυρίσει.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5 Ο Γιώργης της μεγάλωσε, έγινε παλικάρι,
φροντίζει τα χωράφια και σπέρνει το σιτάρι.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 6 Όσο για τη Μαρία, τρανή η ομορφιά της,
τα παλικάρια του χωριού, σφάζονται στην ποδιά της.
(ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΗΣ. Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΙ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΟΥΝ)
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Καλώς τον τον λεβέντη μου, καλώς το παλικάρι
πως πάει φέτος η σοδειά, θα έχουμε σιτάρι;
ΓΙΩΡΓΗΣ Αχ, μάνα μου και να βλεπες, σήμερα τα χωράφια,
κιτρίνισε ο τόπος, με ώριμα τα στάχυα!
Νομίζω πως καλύτερη, δεν είχαμε χρονιά,
το σιτάρι το καλό, βγάζει πολύ σοδειά.
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Τότε γιατί σκοτείνιασες; Γιατί είσαι λυπημένος;
Τόσο καλή η σοδειά μας, κι εσύ είσαι πικραμένος;
ΓΙΩΡΓΗΣ Αφού το ξέρεις μάνα μου,και άδικα ρωτάς,
πως τη μισή σοδειά μας, τη παίρνει ο αγάς!
Ο ιδρώτας και ο κόπος μου, μάνα μου, παν χαμένα
και τη μισή σοδειά μου, θα πάρει από μένα!
ΜΑΡΙΑ Ζω για τη μέρα εκείνη, που τούτο θα τελειώσει,
κι η γη τέτοιους καρπούς, μόνο για μας θα δώσει!
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Ας μη στενοχωριόμαστε, κι ας μη βαρυγκομάμε,
χάρη στη δούλεψή σου, έχουμε εμείς να φάμε!
ΜΑΡΙΑ Ναι, αλλά μάνα μου αυτό, πότε θα σταματήσει,
θα παίρνει αυτός τους κόπους μας, σε όλη μας τη ζήση;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 7 Κι έτσι περνούσαν οι χρονιές, χειμώνες καλοκαίρια,
τόσος κόπος και μένανε, με αδειανά τα χέρια.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 8 Κι όταν περνούσε ο αγάς, όλοι σκύβαν κεφάλι,
κι οι Έλληνες το νιώθανε, σαν προσβολή μεγάλη.
(ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΑΓΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ)
ΕΛΛΗΝΑΣ 1 Ως πότε πατριώτες μου, τούτο θα το περνάμε,
πότε θα σταματήσουμε, τούρκο να προσκυνάμε;
ΕΛΛΗΝΑΣ 2 Πότε θα έρθει και για μας, της λευτεριάς η ώρα;
Τους ξένους να τους διώξουμε, απ τη δική μας χώρα;
ΕΛΛΗΝΑΣ 3 Να είμαστε στον τόπο μας, χωρίς ελευθερία,
να παίρνει αυτός τους κόπους μας, μεγάλη αμαρτία!
ΕΛΛΗΝΑΣ 4 Να μη χαιρόμαστε ποτέ, να μαστε σκλαβωμένοι,
και να μην ξέρουμε αύριο, τι να μας περιμένει!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 9 Μια μέρα φώναξε ο αγάς, το Γιώργη να μιλήσει,
και τι τον ήθελε λοιπόν, κάτι να του ζητήσει;
(ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΓΑ)
ΑΓΑΣ Ακούω πως είσαι ικανός, και άξιο παλικάρι
σε διατάζω εγώ λοιπόν, δεν σου ζητάω χάρη!
Υπάρχει μια γοργόνα, στης θάλασσας τα βάθη,
βουλιάζει τα καράβια μου, πολλά κακά έχουν πάθει.
Σύρε λοιπόν και πήγαινε, αυτή να συναντήσεις
κι αν δεν την κλείσεις σε κλουβί, πίσω να μη γυρίσεις.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 10 Ο Γιώργης χλώμιασε λοιπόν, μ αυτά που είχε ακούσει
μα με το φόβο του σπαθιού, πως να τον παρακούσει;
Ξανοίχτηκε στο πέλαγος, σε δέκα μέρες πάνω,
να... η γοργόνα φάνηκε, κει, στον αφρό επάνω!
ΓΙΩΡΓΗΣ Πόσο πολύ είσαι όμορφη, πως να σε φυλακίσω,
πως μέσα στο χρυσό κλουβί, εσένα να κρατήσω;
ΓΟΡΓΟΝΑ Όποιος μπορέσει να με δει, κι όποιος με συναντήσει
μπορεί αυτός τη λευτεριά, να τηνε φυλακίσει;
Του τούρκου είναι τέχνασμα, να σε απομακρύνει,
σύρε λοιπόν στον τόπο σου, πριν το κακό να γίνει.
Ο τούρκος ο αφέντης σας, κάτι να βρει γυρεύει,
στο σπίτι γύρνα γρήγορα, η Μαρία κινδυνεύει!!!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 11 Ευθύς σηκώνει τα πανιά, κανείς δεν τον κρατάει
και το μαίστρο να φυσά, αυτός παρακαλάει.
Αχ, να προλάβει να βρεθεί, κοντά στην αδερφή του,
στη μάνα του, στο σπίτι του, πως καίγεται η ψυχή του!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 12 Γοργά φουσκώσαν τα πανιά, απ το γλυκό αγέρι,
και να..ο Γιώργης φτάνει πια, στ αγαπημένα μέρη.
Μα τι συμβαίνει γύρω του; Έρμο χωριό έχει μείνει,
που πήγανε οι άνθρωποι, και τι κακό έχει γίνει;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 13 Ξάφνου στέκει μπροστά του, το όμορφο παγώνι,
που η Μάρω αγαπά πολύ, μα....αυτό,...δεν καμαρώνει!
Και τότε μίλησε αυτό, μ ανθρώπινη φωνή,
για το κακό που έγινε, μέσα σε μια στιγμή!
ΠΑΓΩΝΙ Άργησες να ρθεις Γιώργη μου, για να βρεις τη Μαρία
κακό μεγάλο έγινε, άκου την ιστορία:
Την Κυριακή γινότανε, γάμος μες το χωριό,
και η Παγώνα έπαιρνε, τον Γιάννο για γαμπρό.
Στο σπίτι της Παγώνας, στολίζανε τη νύφη,
χωρίς να ξέρουνε μετά, αυτό που θα τους τύχει!
Στο σπίτι είχε πάει, κι η αδερφή σου η Μάρω,
που να ξερε πως θα συμβεί, τέτοιο κακό μεγάλο!
(ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΝΥΦΗΣ-Η ΠΑΓΩΝΑ, Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ 3 ΚΟΡΙΤΣΙΑ)
ΜΑΡΙΑ Όμορφη που σαι φίλη μου, ωραίο το νυφικό σου,
τον Γιάννο παίρνεις γι άντρα σου, είναι το τυχερό σου!
ΚΟΡΙΤΣΙ 1 Κακό μπροστά σου να μη δεις, πολλά να ζήσεις χρόνια,
ν ασπρίσουν τα μαλλάκια σου, πολλα να δεις εγγόνια!
ΚΟΡΙΤΣΙ 2 Να χαίρεσαι Παγώνα μου, που έχεις τέτοια τύχη,
το Γιάννο που τον αγαπάς, μ αυτόν ν ανοίξεις σπίτι!
ΚΟΡΙΤΣΙ 3 Να έχεις όλα τα καλά,τίποτε μη σου λείψει,
και στη ζωή σου να μη δεις, ποτέ καμία λύπη!
ΚΟΡΙΤΣΙ 4 Τέτοια όμορφη νύφη κανείς δεν θα χει δει.
Σου εύχομαι Παγώνα μου, να σαι πάντα γερή.
ΠΑΓΩΝΑ Να είστε όλες σας καλά, μα είναι μισή η χαρά μου,
σκλάβα να είμαι στον αγά, εγώ και τα παιδιά μου;
Μακάρι κάποια μέρα, να χουμε λευτεριά,
το βιος να να δικό μας, και όλα τα καλά.
(ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ. ΞΥΡΙΣΜΑ ΓΑΜΠΡΟΥ-ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ΚΑΙ 4 ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ)
ΠΑΓΩΝΙ Μα και στο σπίτι του γαμπρού, το ξύρισμα τελειώνει,
τον όμορφο τον Γιάννο, η μάνα καμαρώνει.
ΠΑΛΙΚΑΡΙ1 Γερός να είσαι Γιάννο μου,να χαίρεσαι τη νύφη,
την όμορφη Παγώνα σου, σε όλη σου τη ζήση!
ΠΑΛΙΚΑΡΙ 2 Να κάνετε πολλά παιδιά, δώρο για την πατρίδα,
τέτοιο γαμπρό παλικαρά, άλλη φορά δεν είδα!
ΠΑΛΙΚΑΡΙ 3 Να, μόλις φτάσαν τα προικιά, της νύφης απ το σπίτι,
να στρώσετε νοικοκυριό, τίποτε να μη λείπει!
ΠΑΛΙΚΑΡΙ 4 Και να την προστατεύεις, αφού είσαι παλικάρι,
πάντοτε να κοιμόσαστε, στο ίδιο μαξιλάρι!
ΓΙΑΝΝΟΣ: Άντε λοιπόν κουμπάρε μου, πάμε στην εκκλησία,
μόνο μη συναντήσουμε, τους τούρκους τα θηρία!
ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ Έτοιμο είναι τ άλογο, τέτοια μέρα χαράς,
ελπίζω να τη σεβαστεί , ο αφέντης ο αγάς.
ΠΑΓΩΝΙ Ο γάμος έγινε λοιπόν, κι όπως ήταν σωστό,
γλέντι μετά ξεκίνησε,μα....ήτανε γραφτό...
Η Μάρω σου καθότανε τρανή στην ομορφιά της,
και σαν τον ήλιο λάμπανε, τα πλούσια μαλλιά της...
(ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΛΕΝΤΙ. ΞΑΦΝΟΥ, ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΑΓΑΣ ΜΕ 4 ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ.)
ΑΓΑΣ Εμπρός λοιπόν, φέρτε φαί, κρασί δεν μας κερνάτε;
Γιατί όλοι σταματήσατε και σαν δειλοί κοιτάτε;
(ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ)
Και συ Μαρία όμορφη, πόσο πολύ μ αρέσεις!
Εμπρός! Να παίξει μουσική, μαζί μου θα χορέψεις.
(ΤΗΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ)
ΜΑΡΙΑ Σ αρέσει να σε προσκυνούν! Σκύβουν κεφάλι όλοι!
Χορεύω μ όποιον θέλω εγώ, και όχι με το ζόρι!
(ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΠΑΘΙΑ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΡΙΑ)
ΕΛΛΗΝΕΣ (ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) Επάνω τους πατριώτες!!!
ΠΑΓΩΝΙ Αυτά όλα γίνανε λοιπόν, όσο ήσουν μακριά,
και τώρα όλοι βρίσκονται, μες τα ψηλά βουνά.
Μπροστά πήγε η Μάρω σου, σαν να ταν παλικάρι
και από πίσω με σπαθιά, ακολουθούσαν οι άλλοι.
ΓΙΩΡΓΗΣ Αυτό ήτανε λοιπόν, άλλο δεν θ ανεχτώ,
τον αφέντη τον αγά, μια ζωή να προσκυνώ.
Παίρνω στο χέρι το σπαθί, και πάω να τους βρω,
άλλο δεν θα υποφέρουμε, τον τούρκικο ζυγό!
(ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ.ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 14 Χωρίς σπαθιά και πόλεμο, η λευτεριά δεν θα ρθει,
εκείνη η μέρα ήτανε εικοσιδυό του Μάρτη!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 15 Και το βουνό κοκκίνησε, γέμισε από φεσάκια,
και οι φωνές πλημμύρησαν τους δρόμους , τα σοκάκια!
Και μια σημαία ελληνική, ψηλά να κυματίζει,
σημάδι πως τον Έλληνα, σκλαβιά δεν τον ορίζει!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1 Θα σας πωένα παραμύθι, ίσως να να και αλήθεια
άλλωστε ποιος δεν πιστεύει, σήμερα στα παραμύθια;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2 Η ιστορία ξεκινάει από κάποια χωριουδάκια,
βρίσκονται μες την Ελλάδα, κι έχει τίτλο: «τα ελληνάκια»
ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ 1 Πόσα χρόνια κυρα Λένη, λείπει ο κύρης σου στα ξένα;
Και από τα δυο παιδιά σου, δεν έχει δει κανένα!
ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ 2 Τόσα χρόνια στα καράβια, κι εσύ έρμη και μονάχη
γέννησες και τα δίδυμα, κι αυτός ακόμη να ρθει!
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Έχει ο Θεός κυρα Άννα μου, γερά είναι τα παιδιά μου,
και κάποτε θα έρθει, κι ο Νικολός κοντά μου!
Μου φτάνει που χω γύρω μου, δέντρα, πουλιά , λουλούδια,
εσάς και τα αγγελούδια μου, και όλα τα καλούδια.
Τη μυρωδιά της λεμονιάς, να χω να ανασαίνω,
είμαι γυναίνα ναυτικού, ξέρω να περιμένω!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 3 Και πέρναγαν τα χρόνια! Τα δίδυμα μεγάλωναν
μέσα σε κελαηδήσματα, από γλυκά αηδόνια!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 4 Η κυρα Λένη γέρασε, δε βλέπει να κεντήσει,
κι ο άντρας της ο Νικολός, ακόμα να γυρίσει.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5 Ο Γιώργης της μεγάλωσε, έγινε παλικάρι,
φροντίζει τα χωράφια και σπέρνει το σιτάρι.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 6 Όσο για τη Μαρία, τρανή η ομορφιά της,
τα παλικάρια του χωριού, σφάζονται στην ποδιά της.
(ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΗΣ. Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΙ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΟΥΝ)
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Καλώς τον τον λεβέντη μου, καλώς το παλικάρι
πως πάει φέτος η σοδειά, θα έχουμε σιτάρι;
ΓΙΩΡΓΗΣ Αχ, μάνα μου και να βλεπες, σήμερα τα χωράφια,
κιτρίνισε ο τόπος, με ώριμα τα στάχυα!
Νομίζω πως καλύτερη, δεν είχαμε χρονιά,
το σιτάρι το καλό, βγάζει πολύ σοδειά.
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Τότε γιατί σκοτείνιασες; Γιατί είσαι λυπημένος;
Τόσο καλή η σοδειά μας, κι εσύ είσαι πικραμένος;
ΓΙΩΡΓΗΣ Αφού το ξέρεις μάνα μου,και άδικα ρωτάς,
πως τη μισή σοδειά μας, τη παίρνει ο αγάς!
Ο ιδρώτας και ο κόπος μου, μάνα μου, παν χαμένα
και τη μισή σοδειά μου, θα πάρει από μένα!
ΜΑΡΙΑ Ζω για τη μέρα εκείνη, που τούτο θα τελειώσει,
κι η γη τέτοιους καρπούς, μόνο για μας θα δώσει!
ΚΥΡΑ ΛΕΝΗ Ας μη στενοχωριόμαστε, κι ας μη βαρυγκομάμε,
χάρη στη δούλεψή σου, έχουμε εμείς να φάμε!
ΜΑΡΙΑ Ναι, αλλά μάνα μου αυτό, πότε θα σταματήσει,
θα παίρνει αυτός τους κόπους μας, σε όλη μας τη ζήση;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 7 Κι έτσι περνούσαν οι χρονιές, χειμώνες καλοκαίρια,
τόσος κόπος και μένανε, με αδειανά τα χέρια.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 8 Κι όταν περνούσε ο αγάς, όλοι σκύβαν κεφάλι,
κι οι Έλληνες το νιώθανε, σαν προσβολή μεγάλη.
(ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΑΓΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ)
ΕΛΛΗΝΑΣ 1 Ως πότε πατριώτες μου, τούτο θα το περνάμε,
πότε θα σταματήσουμε, τούρκο να προσκυνάμε;
ΕΛΛΗΝΑΣ 2 Πότε θα έρθει και για μας, της λευτεριάς η ώρα;
Τους ξένους να τους διώξουμε, απ τη δική μας χώρα;
ΕΛΛΗΝΑΣ 3 Να είμαστε στον τόπο μας, χωρίς ελευθερία,
να παίρνει αυτός τους κόπους μας, μεγάλη αμαρτία!
ΕΛΛΗΝΑΣ 4 Να μη χαιρόμαστε ποτέ, να μαστε σκλαβωμένοι,
και να μην ξέρουμε αύριο, τι να μας περιμένει!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 9 Μια μέρα φώναξε ο αγάς, το Γιώργη να μιλήσει,
και τι τον ήθελε λοιπόν, κάτι να του ζητήσει;
(ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΓΑ)
ΑΓΑΣ Ακούω πως είσαι ικανός, και άξιο παλικάρι
σε διατάζω εγώ λοιπόν, δεν σου ζητάω χάρη!
Υπάρχει μια γοργόνα, στης θάλασσας τα βάθη,
βουλιάζει τα καράβια μου, πολλά κακά έχουν πάθει.
Σύρε λοιπόν και πήγαινε, αυτή να συναντήσεις
κι αν δεν την κλείσεις σε κλουβί, πίσω να μη γυρίσεις.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 10 Ο Γιώργης χλώμιασε λοιπόν, μ αυτά που είχε ακούσει
μα με το φόβο του σπαθιού, πως να τον παρακούσει;
Ξανοίχτηκε στο πέλαγος, σε δέκα μέρες πάνω,
να... η γοργόνα φάνηκε, κει, στον αφρό επάνω!
ΓΙΩΡΓΗΣ Πόσο πολύ είσαι όμορφη, πως να σε φυλακίσω,
πως μέσα στο χρυσό κλουβί, εσένα να κρατήσω;
ΓΟΡΓΟΝΑ Όποιος μπορέσει να με δει, κι όποιος με συναντήσει
μπορεί αυτός τη λευτεριά, να τηνε φυλακίσει;
Του τούρκου είναι τέχνασμα, να σε απομακρύνει,
σύρε λοιπόν στον τόπο σου, πριν το κακό να γίνει.
Ο τούρκος ο αφέντης σας, κάτι να βρει γυρεύει,
στο σπίτι γύρνα γρήγορα, η Μαρία κινδυνεύει!!!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 11 Ευθύς σηκώνει τα πανιά, κανείς δεν τον κρατάει
και το μαίστρο να φυσά, αυτός παρακαλάει.
Αχ, να προλάβει να βρεθεί, κοντά στην αδερφή του,
στη μάνα του, στο σπίτι του, πως καίγεται η ψυχή του!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 12 Γοργά φουσκώσαν τα πανιά, απ το γλυκό αγέρι,
και να..ο Γιώργης φτάνει πια, στ αγαπημένα μέρη.
Μα τι συμβαίνει γύρω του; Έρμο χωριό έχει μείνει,
που πήγανε οι άνθρωποι, και τι κακό έχει γίνει;
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 13 Ξάφνου στέκει μπροστά του, το όμορφο παγώνι,
που η Μάρω αγαπά πολύ, μα....αυτό,...δεν καμαρώνει!
Και τότε μίλησε αυτό, μ ανθρώπινη φωνή,
για το κακό που έγινε, μέσα σε μια στιγμή!
ΠΑΓΩΝΙ Άργησες να ρθεις Γιώργη μου, για να βρεις τη Μαρία
κακό μεγάλο έγινε, άκου την ιστορία:
Την Κυριακή γινότανε, γάμος μες το χωριό,
και η Παγώνα έπαιρνε, τον Γιάννο για γαμπρό.
Στο σπίτι της Παγώνας, στολίζανε τη νύφη,
χωρίς να ξέρουνε μετά, αυτό που θα τους τύχει!
Στο σπίτι είχε πάει, κι η αδερφή σου η Μάρω,
που να ξερε πως θα συμβεί, τέτοιο κακό μεγάλο!
(ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΝΥΦΗΣ-Η ΠΑΓΩΝΑ, Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ 3 ΚΟΡΙΤΣΙΑ)
ΜΑΡΙΑ Όμορφη που σαι φίλη μου, ωραίο το νυφικό σου,
τον Γιάννο παίρνεις γι άντρα σου, είναι το τυχερό σου!
ΚΟΡΙΤΣΙ 1 Κακό μπροστά σου να μη δεις, πολλά να ζήσεις χρόνια,
ν ασπρίσουν τα μαλλάκια σου, πολλα να δεις εγγόνια!
ΚΟΡΙΤΣΙ 2 Να χαίρεσαι Παγώνα μου, που έχεις τέτοια τύχη,
το Γιάννο που τον αγαπάς, μ αυτόν ν ανοίξεις σπίτι!
ΚΟΡΙΤΣΙ 3 Να έχεις όλα τα καλά,τίποτε μη σου λείψει,
και στη ζωή σου να μη δεις, ποτέ καμία λύπη!
ΚΟΡΙΤΣΙ 4 Τέτοια όμορφη νύφη κανείς δεν θα χει δει.
Σου εύχομαι Παγώνα μου, να σαι πάντα γερή.
ΠΑΓΩΝΑ Να είστε όλες σας καλά, μα είναι μισή η χαρά μου,
σκλάβα να είμαι στον αγά, εγώ και τα παιδιά μου;
Μακάρι κάποια μέρα, να χουμε λευτεριά,
το βιος να να δικό μας, και όλα τα καλά.
(ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ. ΞΥΡΙΣΜΑ ΓΑΜΠΡΟΥ-ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ΚΑΙ 4 ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ)
ΠΑΓΩΝΙ Μα και στο σπίτι του γαμπρού, το ξύρισμα τελειώνει,
τον όμορφο τον Γιάννο, η μάνα καμαρώνει.
ΠΑΛΙΚΑΡΙ1 Γερός να είσαι Γιάννο μου,να χαίρεσαι τη νύφη,
την όμορφη Παγώνα σου, σε όλη σου τη ζήση!
ΠΑΛΙΚΑΡΙ 2 Να κάνετε πολλά παιδιά, δώρο για την πατρίδα,
τέτοιο γαμπρό παλικαρά, άλλη φορά δεν είδα!
ΠΑΛΙΚΑΡΙ 3 Να, μόλις φτάσαν τα προικιά, της νύφης απ το σπίτι,
να στρώσετε νοικοκυριό, τίποτε να μη λείπει!
ΠΑΛΙΚΑΡΙ 4 Και να την προστατεύεις, αφού είσαι παλικάρι,
πάντοτε να κοιμόσαστε, στο ίδιο μαξιλάρι!
ΓΙΑΝΝΟΣ: Άντε λοιπόν κουμπάρε μου, πάμε στην εκκλησία,
μόνο μη συναντήσουμε, τους τούρκους τα θηρία!
ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ Έτοιμο είναι τ άλογο, τέτοια μέρα χαράς,
ελπίζω να τη σεβαστεί , ο αφέντης ο αγάς.
ΠΑΓΩΝΙ Ο γάμος έγινε λοιπόν, κι όπως ήταν σωστό,
γλέντι μετά ξεκίνησε,μα....ήτανε γραφτό...
Η Μάρω σου καθότανε τρανή στην ομορφιά της,
και σαν τον ήλιο λάμπανε, τα πλούσια μαλλιά της...
(ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΛΕΝΤΙ. ΞΑΦΝΟΥ, ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΑΓΑΣ ΜΕ 4 ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣ. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ.)
ΑΓΑΣ Εμπρός λοιπόν, φέρτε φαί, κρασί δεν μας κερνάτε;
Γιατί όλοι σταματήσατε και σαν δειλοί κοιτάτε;
(ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ)
Και συ Μαρία όμορφη, πόσο πολύ μ αρέσεις!
Εμπρός! Να παίξει μουσική, μαζί μου θα χορέψεις.
(ΤΗΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΦΕΡΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ)
ΜΑΡΙΑ Σ αρέσει να σε προσκυνούν! Σκύβουν κεφάλι όλοι!
Χορεύω μ όποιον θέλω εγώ, και όχι με το ζόρι!
(ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΠΑΘΙΑ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΡΙΑ)
ΕΛΛΗΝΕΣ (ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) Επάνω τους πατριώτες!!!
ΠΑΓΩΝΙ Αυτά όλα γίνανε λοιπόν, όσο ήσουν μακριά,
και τώρα όλοι βρίσκονται, μες τα ψηλά βουνά.
Μπροστά πήγε η Μάρω σου, σαν να ταν παλικάρι
και από πίσω με σπαθιά, ακολουθούσαν οι άλλοι.
ΓΙΩΡΓΗΣ Αυτό ήτανε λοιπόν, άλλο δεν θ ανεχτώ,
τον αφέντη τον αγά, μια ζωή να προσκυνώ.
Παίρνω στο χέρι το σπαθί, και πάω να τους βρω,
άλλο δεν θα υποφέρουμε, τον τούρκικο ζυγό!
(ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ.ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 14 Χωρίς σπαθιά και πόλεμο, η λευτεριά δεν θα ρθει,
εκείνη η μέρα ήτανε εικοσιδυό του Μάρτη!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 15 Και το βουνό κοκκίνησε, γέμισε από φεσάκια,
και οι φωνές πλημμύρησαν τους δρόμους , τα σοκάκια!
Και μια σημαία ελληνική, ψηλά να κυματίζει,
σημάδι πως τον Έλληνα, σκλαβιά δεν τον ορίζει!
ΤΕΛΟΣ
