"Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ"
...Ένα θεατρικό έργο για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
...Ένα θεατρικό έργο για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο, εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστότημα του ΖΟΥΣΑΚ ΜΑΡΚΟΥΣ,σε μια δική μου διασκευή, ώστε να μπορεί να παιχτεί από παιδιά του δημοτικού αλλά και του νηπιαγωγείου. Το έργο προτείνεται για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αφού αναφέρεται στη γερμανική κατοχή.
ΥΠΟΘΕΣΗ
28 Οκτώβρη 1940...
Η Στέλλα, ένα μικρό κορίτσι, ετοιμάζεται για το σχολείο, μέσα στη ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα του σπιτιού της. Είναι πολύ χαρούμενη, επειδή λατρεύει το διάβασμα και τα βιβλία. Την ώρα όμως που βρίσκεται στην τάξη με τη δασκάλα και τους συμμαθητές της, αρχίζουν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου.
Όλα τα παιδιά, τρομαγμένα σπεύδουν στα σπίτια τους. Πανικός επικρατεί παντού, εν όψη του ελληνοιταλικού πολέμου. Στο σπίτι της Στέλλας, η ατμόσφαιρα είναι θλιβερή, καθώς ο πατέρας της τους αποχαιρετά για να πάει να πολεμήσει. Η Στέλλα, φοβάται τον πόλεμο. Φοβάται ακόμη ότι ίσως να μην ξαναπάει στο αγαπημένο της σχολείο και έχει σφιγμένο στην αγκαλιά της ,το μόνο που της απέμεινε: το αλφαβητάρι της.
Ο πόλεμος με τους Ιταλούς τελειώνει, μα ο νέος εχθρός, οι Γερμανοί, έρχεται πιο απειλητικός. Αυτή τη φορά, η Στέλλα βλέπει τα όνειρά της να σβήνουν. Πάνω στην απελπισία της,θυμάται τους φίλους της και αποφασίζει να φτιάξει στο υπόγειο του σπιτιού της, ένα αυτοσχέδιο σχολείο. Αυτή, θα είναι η δασκάλα, και οι φίλοι της θα είναι οι μαθητές της. Έτσι, αφού το παιχνίδι έξω είναι πλέον επικίνδυνο, θα το μεταφέρουν μέσα στο καταφύγιό τους.
Παίζοντας το ρόλο της δασκάλας αντιλαμβάνεται πως δεν της αρκεί μόνο το αλφαβητάρι της, και αποφασίζει να τρυπώσει στο σχολείο-το οποίο έχουν επιτάξει οι Γερμανοί-και να «κλέψει» κι άλλα βιβλία από τη βιβλιοθήκη. Έτσι, αρχίζει ένα συναρπαστικό και ταυτόχρνα επικίνδυνο παιχνίδι. Με τα βιβλία που «κλέβει», κρατά ζωντανές τις μνήμες των φίλων της, από τον καιρό της ελευθερίας κι έτσι ξεχνούν για λίγο την πείνα και το φόβο τους, όταν οι σειρήνες ηχούν μέσα στ αυτιά τους.
Κι όταν με το καλό φτάνει η μέρα της λευτεριάς, τα παιδιά αποφασίζουν να διαγράψουν από το μυαλό τους τις λέξεις του πολέμου, και να επιστρέψουν πίσω τα βιβλία που αποτέλεσαν γι αυτά, την πνευματική τους τροφή.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΡΓΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΑΠΟ 20 ΕΩΣ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΜΕΡΙΚΑ ΤΥΧΑΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ...
Μητέρα
Ρώτα κι εμένα κόρη μου, πόσο έχω μετανοιώσει,
που τη χαρά της μάθησης, ποτέ δεν έχω νοιώσει!
Στα χρόνια μου, τα γράμματα, δεν ήταν για κορίτσια,
μαθαίναμε νοικοκυριό, μόνο μέσα στα σπίτια!
Πήγαινε τώρα Στέλλα μου, κι έχε πάντα στο νου,
πως μόνο με τη μόρφωση, μπορείς να πας παντού.
Η Στέλλα χαιρετά την οικογένειά της , φορά την τσάντα της στους ώμους, και φεύγει............................................................................................................................................................................................................
Δασκάλα
Σίγουρα παιδιά μου, κάτι κακό συμβαίνει,
σειρήνες σαν ηχούν, ο πόλεμος σημαίνει.
Μαζέψτε τα βιβλία σας, χωρίς λόγια πολλά
και γρήγορα στα σπίτια σας, πάτε προσεκτικά.
Τα παιδιά φεύγουν γρήγορα και τρέχουν πάνω κάτω στη σκηνή. Περνά ο εφημεριδοπώλης και φωνάζει...
Εφημεριδοπώλης
Εφημερίδεεες!!! Έκτακτο παράρτημα! Η Ελλάδα σε πόλεμο με την Ιταλία! Πόλεμοοοος!!! Εεεεφημερίδεεεεες!!! Το ΟΧΙ του Μεταξάαα!!!
........................................................................................................................................................................................................................
Στέλλα (μονολογεί...)
Δεν πάει άλλο πια, όλοι μας να πεινάμε!
Τις βόμβες να ακούω, τη νύχτα που κοιμάμαι!
Συνέχεια να κρυβόμαστε, σε σκοτεινά υπόγεια,
οι άνθρωποι πεθαίνουνε και δεν υπάρχουν λόγια...
Άραγε τι να κάνουνε οι φίλοι απ το σχολειο;
Σίγουρα δεν θ αντέχουνε, την πείνα και το κρύο!
Πόσο πολύ τους άρεσαν κάποτε τα παιχνίδια!
Μα τώρα πώς να παίξουνε , μέσα στ αποκαίδια;
Μα,τώρα που το σκέφτομαι, μου ήρθε μια ιδέα!
Εδώ να τουςκαλέσω, να κάνουμε παρέα!
Να παίξουμε «σχολείο», κι όλοι να θυμηθούμε,
τις όμορφες στιγμές, θά ναι σαν να τις ζούμε!
Θα φτιάξω στο υπόγειο, ένα μικρό σχολείο,
να μη νοιώθουν οι φίλοι μου, την πείνα και το κρύο!
.......................................................................................................................................................................................................................
Στέλλα
Μα, μια καλή δασκάλα, το μόνο που την νοιάζει,
είν το καλό των μαθητών, γι αυτό, μη σας τρομάζει!
Απόψε κιόλας στα κρυφά, θα μπω σαν μια σκιά,
θα πάρω τα βιβλία, πολύ προσεκτικά!
.......................................................................................................................................................................................................................
Προσθήκη ετικετών στη φωτογραφίαΠροσ
Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο, εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστότημα του ΖΟΥΣΑΚ ΜΑΡΚΟΥΣ,σε μια δική μου διασκευή, ώστε να μπορεί να παιχτεί από παιδιά του δημοτικού αλλά και του νηπιαγωγείου. Το έργο προτείνεται για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αφού αναφέρεται στη γερμανική κατοχή.
ΥΠΟΘΕΣΗ
28 Οκτώβρη 1940...
Η Στέλλα, ένα μικρό κορίτσι, ετοιμάζεται για το σχολείο, μέσα στη ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα του σπιτιού της. Είναι πολύ χαρούμενη, επειδή λατρεύει το διάβασμα και τα βιβλία. Την ώρα όμως που βρίσκεται στην τάξη με τη δασκάλα και τους συμμαθητές της, αρχίζουν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου.
Όλα τα παιδιά, τρομαγμένα σπεύδουν στα σπίτια τους. Πανικός επικρατεί παντού, εν όψη του ελληνοιταλικού πολέμου. Στο σπίτι της Στέλλας, η ατμόσφαιρα είναι θλιβερή, καθώς ο πατέρας της τους αποχαιρετά για να πάει να πολεμήσει. Η Στέλλα, φοβάται τον πόλεμο. Φοβάται ακόμη ότι ίσως να μην ξαναπάει στο αγαπημένο της σχολείο και έχει σφιγμένο στην αγκαλιά της ,το μόνο που της απέμεινε: το αλφαβητάρι της.
Ο πόλεμος με τους Ιταλούς τελειώνει, μα ο νέος εχθρός, οι Γερμανοί, έρχεται πιο απειλητικός. Αυτή τη φορά, η Στέλλα βλέπει τα όνειρά της να σβήνουν. Πάνω στην απελπισία της,θυμάται τους φίλους της και αποφασίζει να φτιάξει στο υπόγειο του σπιτιού της, ένα αυτοσχέδιο σχολείο. Αυτή, θα είναι η δασκάλα, και οι φίλοι της θα είναι οι μαθητές της. Έτσι, αφού το παιχνίδι έξω είναι πλέον επικίνδυνο, θα το μεταφέρουν μέσα στο καταφύγιό τους.
Παίζοντας το ρόλο της δασκάλας αντιλαμβάνεται πως δεν της αρκεί μόνο το αλφαβητάρι της, και αποφασίζει να τρυπώσει στο σχολείο-το οποίο έχουν επιτάξει οι Γερμανοί-και να «κλέψει» κι άλλα βιβλία από τη βιβλιοθήκη. Έτσι, αρχίζει ένα συναρπαστικό και ταυτόχρνα επικίνδυνο παιχνίδι. Με τα βιβλία που «κλέβει», κρατά ζωντανές τις μνήμες των φίλων της, από τον καιρό της ελευθερίας κι έτσι ξεχνούν για λίγο την πείνα και το φόβο τους, όταν οι σειρήνες ηχούν μέσα στ αυτιά τους.
Κι όταν με το καλό φτάνει η μέρα της λευτεριάς, τα παιδιά αποφασίζουν να διαγράψουν από το μυαλό τους τις λέξεις του πολέμου, και να επιστρέψουν πίσω τα βιβλία που αποτέλεσαν γι αυτά, την πνευματική τους τροφή.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΡΓΟ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΑΠΟ 20 ΕΩΣ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΜΕΡΙΚΑ ΤΥΧΑΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ...
Μητέρα
Ρώτα κι εμένα κόρη μου, πόσο έχω μετανοιώσει,
που τη χαρά της μάθησης, ποτέ δεν έχω νοιώσει!
Στα χρόνια μου, τα γράμματα, δεν ήταν για κορίτσια,
μαθαίναμε νοικοκυριό, μόνο μέσα στα σπίτια!
Πήγαινε τώρα Στέλλα μου, κι έχε πάντα στο νου,
πως μόνο με τη μόρφωση, μπορείς να πας παντού.
Η Στέλλα χαιρετά την οικογένειά της , φορά την τσάντα της στους ώμους, και φεύγει............................................................................................................................................................................................................
Δασκάλα
Σίγουρα παιδιά μου, κάτι κακό συμβαίνει,
σειρήνες σαν ηχούν, ο πόλεμος σημαίνει.
Μαζέψτε τα βιβλία σας, χωρίς λόγια πολλά
και γρήγορα στα σπίτια σας, πάτε προσεκτικά.
Τα παιδιά φεύγουν γρήγορα και τρέχουν πάνω κάτω στη σκηνή. Περνά ο εφημεριδοπώλης και φωνάζει...
Εφημεριδοπώλης
Εφημερίδεεες!!! Έκτακτο παράρτημα! Η Ελλάδα σε πόλεμο με την Ιταλία! Πόλεμοοοος!!! Εεεεφημερίδεεεεες!!! Το ΟΧΙ του Μεταξάαα!!!
........................................................................................................................................................................................................................
Στέλλα (μονολογεί...)
Δεν πάει άλλο πια, όλοι μας να πεινάμε!
Τις βόμβες να ακούω, τη νύχτα που κοιμάμαι!
Συνέχεια να κρυβόμαστε, σε σκοτεινά υπόγεια,
οι άνθρωποι πεθαίνουνε και δεν υπάρχουν λόγια...
Άραγε τι να κάνουνε οι φίλοι απ το σχολειο;
Σίγουρα δεν θ αντέχουνε, την πείνα και το κρύο!
Πόσο πολύ τους άρεσαν κάποτε τα παιχνίδια!
Μα τώρα πώς να παίξουνε , μέσα στ αποκαίδια;
Μα,τώρα που το σκέφτομαι, μου ήρθε μια ιδέα!
Εδώ να τουςκαλέσω, να κάνουμε παρέα!
Να παίξουμε «σχολείο», κι όλοι να θυμηθούμε,
τις όμορφες στιγμές, θά ναι σαν να τις ζούμε!
Θα φτιάξω στο υπόγειο, ένα μικρό σχολείο,
να μη νοιώθουν οι φίλοι μου, την πείνα και το κρύο!
.......................................................................................................................................................................................................................
Στέλλα
Μα, μια καλή δασκάλα, το μόνο που την νοιάζει,
είν το καλό των μαθητών, γι αυτό, μη σας τρομάζει!
Απόψε κιόλας στα κρυφά, θα μπω σαν μια σκιά,
θα πάρω τα βιβλία, πολύ προσεκτικά!
.......................................................................................................................................................................................................................
Προσθήκη ετικετών στη φωτογραφίαΠροσ
