Με αφορμή το θέμα του πολιτιστικού μας προγράμματος φέτος, που αφορά τον μύθο ως πολιτιστική κληρονομιά, ανάμεσα στα άλλα, θα παρουσιάσουμε με τα παιδιά στο τέλος της χρονιάς, στην καλοκαιρινή μας γιορτούλα και το λαϊκό παραμύθι "τα τεμπέλικα ζώα".
Ο τρόπος που διαλέξαμε να το παρουσιάσουμε, είναι να το τραγουδάει μια ομάδα παιδιών συνοδεία μουσικής, και μια άλλη ομάδα να το αναπαριστά.
Έτσι, θα έχουμε στην ομάδα των ηθοποιών: την κοτούλα, τον γάιδαρο, το γουρουνάκι και την αγελάδα.
Το ποιηματάκι το έγραψα εγώ και ζήτησα από έναν καλό φίλο μουσικό, τον Τάσο Καλαφάτη, να μου γράψει μουσική.
Προς το παρόν το τραγουδάμε με τη μουσική του γνωστού τραγουδιού "σαν τον Καραγκιόζη" Δοκιμάστε να το τραγουδήσετε, να το παίξετε και να το χαρείτε!
«ΤΑ ΤΕΜΠΕΛΙΚΑ ΖΩΑ»
Μία στρουμπουλή, κότα με μεράκι
βρήκε στην αυλή της ένα μικρό σποράκι
σκέφτηκε λοιπόν, αυτό να το φυτέψει
κι έτσι είπε γρήγορα, στους φίλους της να τρέξει.
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Τον γάιδαρο τον βρήκε, στα χόρτα ξαπλωμένο
και είχε ύφος τόσο πονεμένο
του ζήτησε λοιπόν, λιγάκι να βοηθήσει,
ο γάιδαρος αρνήθηκε, του πόναγε η μύτη!
Πήγε ύστερα, βρήκε το γουρουνάκι,
να φυτέψει ζήτησε βοήθεια λιγάκι
κι όπως ήτανε στη λάσπη ξαπλωμένο
«δύσκολη ώρα διάλεξες!»της είπε το καημένο!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
«Πονάει ο λαιμός μου, συνέχεια εγώ βήχω
πως μπορώ λοιπόν να σε βοηθήσω!
Πήγαινε σε άλλον φίλο στη στιγμή
μήπως και βοήθεια, μπορεί να σου δοθεί!»
Κι έτσι, η κότα μας πήγε στην αγελάδα
μα την βρήκε άσχημα, απ την πολλή ζαλάδα
«λυπάμαι, δεν μπορώ, το σπόρο να φυτέψω!
Σήμερα ζαλίζομαι, νομίζω πως θα πέσω!»
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Το φύτεψε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι.
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν...
Κι όταν έπρεπε, το σπόρο να ποτίσουν
σκέφτηκε στους φίλους της να πει να βοηθήσουν.
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Πότισε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι!
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν!
Κι ήρθε η ώρα πια, το σπόρο να θερίσουν
σκέφτηκε στους φίλους της να πει να βοηθήσουν.
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Θέρισε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι!
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν!
Κι ήρθε η ώρα πια, το σπόρο να αλέσουν
βοήθεια τους ζήτησε, μήπως αυτοί μπορέσουν...
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Άλεσε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι!
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν...
Κι όταν έφτασε η ώρα να ζυμώσουν
βοήθεια τους ζήτησε λιγάκι να της δώσουν.
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Το ζύμωσε λοιπόν, μονάχη το αλευράκι
κι έψησε ένα ωραίο ψωμάκι.
Οι φίλοι όλοι τρέξαν, γιατί πια δεν πονάνε
βοήθεια να της δώσουνε, και μαζί της να το φάνε!
Μα η κότα μας, το βαλε στο τραπέζι,
το ψωμί της για να φάει, βοήθεια δεν γυρεύει!
Κι ήρθε η ώρα πια, εκδίκηση να πάρει
γύρισε στους φίλους της και είπε με καμάρι:
«Βοήθεια όταν ζητούσα, πονούσατε πολύ,
φρόντισα το σπόρο μοναχή!
Μάθετε λοιπόν, πως τόση τεμπελιά
Το μόνο που αφήνει είναι αδειανή κοιλιά!»
ΚΟΤΟΥΛΑ:
Είπα μόνη να το φάω, μα όμως τους λυπάμαι...
Εγώ να μαι χορτάτη....κι οι φίλοι να πεινάνε;!!!!
(τρώνε όλοι μαζί....)
ΓΙΩΤΑ ΚΑΛΤΣΙΔΟΥ
Μπορείτε να σταματάτε το τραγούδι και ανάμεσα να παρεμβάλλεται ο εξής διάλογος:
ΚΟΤΟΥΛΑ: Θα με βοηθήσετε να...(λέει την εργασία)
-ΓΑΙΔΑΡΟΣ:Εγώ δεν μπορώ, με πονάει η μύτη..
-ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙ: Ούτε εγώ μπορώ,με πονάει ο λαιμός
-ΑΓΕΛΑΔΑ: Ούτε εγώ μπορώ, έχω σήμερα μια ζαλάδα!!!
Ο τρόπος που διαλέξαμε να το παρουσιάσουμε, είναι να το τραγουδάει μια ομάδα παιδιών συνοδεία μουσικής, και μια άλλη ομάδα να το αναπαριστά.
Έτσι, θα έχουμε στην ομάδα των ηθοποιών: την κοτούλα, τον γάιδαρο, το γουρουνάκι και την αγελάδα.
Το ποιηματάκι το έγραψα εγώ και ζήτησα από έναν καλό φίλο μουσικό, τον Τάσο Καλαφάτη, να μου γράψει μουσική.
Προς το παρόν το τραγουδάμε με τη μουσική του γνωστού τραγουδιού "σαν τον Καραγκιόζη" Δοκιμάστε να το τραγουδήσετε, να το παίξετε και να το χαρείτε!
«ΤΑ ΤΕΜΠΕΛΙΚΑ ΖΩΑ»
Μία στρουμπουλή, κότα με μεράκι
βρήκε στην αυλή της ένα μικρό σποράκι
σκέφτηκε λοιπόν, αυτό να το φυτέψει
κι έτσι είπε γρήγορα, στους φίλους της να τρέξει.
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Τον γάιδαρο τον βρήκε, στα χόρτα ξαπλωμένο
και είχε ύφος τόσο πονεμένο
του ζήτησε λοιπόν, λιγάκι να βοηθήσει,
ο γάιδαρος αρνήθηκε, του πόναγε η μύτη!
Πήγε ύστερα, βρήκε το γουρουνάκι,
να φυτέψει ζήτησε βοήθεια λιγάκι
κι όπως ήτανε στη λάσπη ξαπλωμένο
«δύσκολη ώρα διάλεξες!»της είπε το καημένο!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
«Πονάει ο λαιμός μου, συνέχεια εγώ βήχω
πως μπορώ λοιπόν να σε βοηθήσω!
Πήγαινε σε άλλον φίλο στη στιγμή
μήπως και βοήθεια, μπορεί να σου δοθεί!»
Κι έτσι, η κότα μας πήγε στην αγελάδα
μα την βρήκε άσχημα, απ την πολλή ζαλάδα
«λυπάμαι, δεν μπορώ, το σπόρο να φυτέψω!
Σήμερα ζαλίζομαι, νομίζω πως θα πέσω!»
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Το φύτεψε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι.
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν...
Κι όταν έπρεπε, το σπόρο να ποτίσουν
σκέφτηκε στους φίλους της να πει να βοηθήσουν.
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Πότισε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι!
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν!
Κι ήρθε η ώρα πια, το σπόρο να θερίσουν
σκέφτηκε στους φίλους της να πει να βοηθήσουν.
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Θέρισε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι!
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν!
Κι ήρθε η ώρα πια, το σπόρο να αλέσουν
βοήθεια τους ζήτησε, μήπως αυτοί μπορέσουν...
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Άλεσε λοιπόν, μονάχη το σποράκι.
Ήταν κότα με πολύ μεράκι!
Οι φίλοι δεν μπορέσαν βοήθεια να της δώσουν
θα ρθει όμως η ώρα που αυτοί θα μετανοιώσουν...
Κι όταν έφτασε η ώρα να ζυμώσουν
βοήθεια τους ζήτησε λιγάκι να της δώσουν.
Μα του γάιδαρου, του πόναγε η μύτη,
ο λαιμός του γουρουνιού, ζαλάδα είχε η τρίτη!
( μουσικη όπως... «λευκό μου σεντονάκι...»
Το ζύμωσε λοιπόν, μονάχη το αλευράκι
κι έψησε ένα ωραίο ψωμάκι.
Οι φίλοι όλοι τρέξαν, γιατί πια δεν πονάνε
βοήθεια να της δώσουνε, και μαζί της να το φάνε!
Μα η κότα μας, το βαλε στο τραπέζι,
το ψωμί της για να φάει, βοήθεια δεν γυρεύει!
Κι ήρθε η ώρα πια, εκδίκηση να πάρει
γύρισε στους φίλους της και είπε με καμάρι:
«Βοήθεια όταν ζητούσα, πονούσατε πολύ,
φρόντισα το σπόρο μοναχή!
Μάθετε λοιπόν, πως τόση τεμπελιά
Το μόνο που αφήνει είναι αδειανή κοιλιά!»
ΚΟΤΟΥΛΑ:
Είπα μόνη να το φάω, μα όμως τους λυπάμαι...
Εγώ να μαι χορτάτη....κι οι φίλοι να πεινάνε;!!!!
(τρώνε όλοι μαζί....)
ΓΙΩΤΑ ΚΑΛΤΣΙΔΟΥ
Μπορείτε να σταματάτε το τραγούδι και ανάμεσα να παρεμβάλλεται ο εξής διάλογος:
ΚΟΤΟΥΛΑ: Θα με βοηθήσετε να...(λέει την εργασία)
-ΓΑΙΔΑΡΟΣ:Εγώ δεν μπορώ, με πονάει η μύτη..
-ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙ: Ούτε εγώ μπορώ,με πονάει ο λαιμός
-ΑΓΕΛΑΔΑ: Ούτε εγώ μπορώ, έχω σήμερα μια ζαλάδα!!!
ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΥΘΟΙ
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ 6-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ-2014
Μέσα στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματός μας με τίτλο:"Ο μύθος ως πολιτιστική κληρονομιά" ασχοληθήκαμε σήμερα με"το κουτί της Πανδώρας"
Μιλήσαμε για το λόγο που οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν μύθους και τους διαχωρίσαμε από τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα.
Διαβάσαμε τον μύθο.Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν.
Φαντάστηκαν ποια άλλα άσχημα πράγματα μπορεί να έκρυβε το κουτί.
Μιλήσαμε για την "περιέργεια" και για το πότε έχει θετικές και πότε αρνητικές συνέπειες.
Ύστερα,είπαμε όλοι πράγματα που ελπίζουμε (αφού, μέσα στο κουτί, ο Δίας είχε κλείσει και την "ελπίδα" των ανθρώπων.
Ξεκινούσαν τη φράση: "Εγώ ελπίζω να...."
Ύστερα, κάναμε ένα παιχνίδι: Μέσα σ ένα κουτί (από χαρτομάντηλα) ρίξαμε όλα τα άσημα πράγματα-λέξεις που είπαν τα παιδιά. Βάλαμε μέσα και τη "ελπίδα" Σε ροζ χαρτάκι τη θέλαν τα παιδιά...
Μετά, κάθε παιδί, τραβούσε από μέσα μία λέξη-βάσανο και λέγαμε παραδείγματα.
(στη φτώχεια, είχαμε πολλά να πούμε!!!) Βγάλαμε την κακία, την εκμετάλευση, τον πόνο, την προσφυγιά, την ασθένεια, κλπ
Μιλήσαμε για το λόγο που οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν μύθους και τους διαχωρίσαμε από τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα.
Διαβάσαμε τον μύθο.Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν.
Φαντάστηκαν ποια άλλα άσχημα πράγματα μπορεί να έκρυβε το κουτί.
Μιλήσαμε για την "περιέργεια" και για το πότε έχει θετικές και πότε αρνητικές συνέπειες.
Ύστερα,είπαμε όλοι πράγματα που ελπίζουμε (αφού, μέσα στο κουτί, ο Δίας είχε κλείσει και την "ελπίδα" των ανθρώπων.
Ξεκινούσαν τη φράση: "Εγώ ελπίζω να...."
Ύστερα, κάναμε ένα παιχνίδι: Μέσα σ ένα κουτί (από χαρτομάντηλα) ρίξαμε όλα τα άσημα πράγματα-λέξεις που είπαν τα παιδιά. Βάλαμε μέσα και τη "ελπίδα" Σε ροζ χαρτάκι τη θέλαν τα παιδιά...
Μετά, κάθε παιδί, τραβούσε από μέσα μία λέξη-βάσανο και λέγαμε παραδείγματα.
(στη φτώχεια, είχαμε πολλά να πούμε!!!) Βγάλαμε την κακία, την εκμετάλευση, τον πόνο, την προσφυγιά, την ασθένεια, κλπ
Ακολούθησε η εργασία. Το κάθε παιδί, πήρε ένα χαρτί, χωρισμένο στη μέση. Από τη μια πλευρά, έγραφε τις λέξεις-βάσανα και από την άλλη, τον τίτλο "το κουτί της Πανδώρας".Δίπλα από κάθε λέξη, καλούνταν να ζωγραφίσει ή να αντιγράψει τη λέξη.
Η Γεωργία προτίμησε να τις αντιγράψει...
Στη συνέχεια, έκοβαν το χαρτί στη μέση και με το άλλο μισό φτιάχναμε ένα φάκελο με τον τίτλο επάνω.
Στη συνέχεια, έκοβαν το χαρτί στη μέση και με το άλλο μισό φτιάχναμε ένα φάκελο με τον τίτλο επάνω.
Ύστερα δίπλωναν το χαρτί και το βάζανε μέσα στο φακελάκι τους. Από έξω γράφανε: "ΕΛΠΙΔΑ" και μετά στόλιζαν το φάκελο-κουτί με σχέδια δικά τους.
Η Ελπίδα μας, έγραψε δυο φορές το όνομά της!!!!
Βγήκε πολύ όμορφη δραστηριότητα που ελπίζουμε τα παιδιά να θυμούνται...
Η Ελπίδα μας, έγραψε δυο φορές το όνομά της!!!!
Βγήκε πολύ όμορφη δραστηριότητα που ελπίζουμε τα παιδιά να θυμούνται...
Και όλα αυτά, τα κάναμε πάνω στο πανέμορφο τραπέζι-σοφρά, που μας έφτιαξε ο πολύ καλός μου φίλος Παναγιώτης, με τα χεράκια του και μας το έφερε σήμερα το πρωί. Σ ευχαριστούμε Παναγιώτη για το δώρο σου!
ΤΕΛΟΣ
Η ΥΒΡΙΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ 7 -ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ -2014
Η ΥΒΡΙΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
Στη συνέχεια,είδαμε αράχνες σε εικόνες....
Δείξαμε τον τρόπο ύφανσης στον αργαλειό του σχολείου μας και στη συνέχεια, τον βάλαμε στις γωνιές...
ΚΚαι σειρά έχει ο μύθος: "Η ύβρις της Αράχνης"
Αρχικά αναφερθήκαμε στους αρχαίους Έλληνες για το πως εντυπωσιάστηκαν από το έντομο "αράχνη". Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν,το πώς ένα έντομο υφαίνει όπως οι άνθρωποι.
Μιλήσαμε για την υφαντική τέχνη, είδαμε παλιούς αργαλειούς και...φτάσαμε στο "σήμερα" της κλωστουφαντουργίας. Αφού εξετάσαμε το πολιτισμικό στοιχείο που παρουσιάζει ο μύθος ( αναφορά στις δεξιότητες που έπρεπε να έχουν οι γυναίκες, στην προίκα, στα επαγγέλματα που έχουν σχέση), και το ορίσαμε στην ιστοριογραμμή της τάξης, διαβάσαμε τον μύθο.
Ρωτήσαμε τα παιδια...
-πως φαντάστηκαν οι αρχαίοι Έλληνες την αράχνη
-γιατί το έκαναν αυτό
-γιατί θύμωσε η θεά Αθηνά
-πως την τιμώρησε
-αν της έδωσε ευκαιρία πριν την τιμωρήσει
-τι εναι ο σεβασμός
-πού πρέπει να δείχνουμε σεβασμό (στον Θεό, στην οικογένειά μας, στους δασκάλους μας, στους φίλους μας, σε όλους τους ανθρώπους γενικά...)
-αν θα την τιμωρούσαν με τον ίδιο τρόπο, ή αν θα την συγχωρούσαν (με αυτή την ερώτηση, καταλάβαμε πολλά για τον χαρακτήρα των παιδιών μας)
Στη συνέχεια, είδαμε τον μύθο από τη σειρά "Ελληνική μυθολογία" από το youtube.
Αρχικά αναφερθήκαμε στους αρχαίους Έλληνες για το πως εντυπωσιάστηκαν από το έντομο "αράχνη". Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν,το πώς ένα έντομο υφαίνει όπως οι άνθρωποι.
Μιλήσαμε για την υφαντική τέχνη, είδαμε παλιούς αργαλειούς και...φτάσαμε στο "σήμερα" της κλωστουφαντουργίας. Αφού εξετάσαμε το πολιτισμικό στοιχείο που παρουσιάζει ο μύθος ( αναφορά στις δεξιότητες που έπρεπε να έχουν οι γυναίκες, στην προίκα, στα επαγγέλματα που έχουν σχέση), και το ορίσαμε στην ιστοριογραμμή της τάξης, διαβάσαμε τον μύθο.
Ρωτήσαμε τα παιδια...
-πως φαντάστηκαν οι αρχαίοι Έλληνες την αράχνη
-γιατί το έκαναν αυτό
-γιατί θύμωσε η θεά Αθηνά
-πως την τιμώρησε
-αν της έδωσε ευκαιρία πριν την τιμωρήσει
-τι εναι ο σεβασμός
-πού πρέπει να δείχνουμε σεβασμό (στον Θεό, στην οικογένειά μας, στους δασκάλους μας, στους φίλους μας, σε όλους τους ανθρώπους γενικά...)
-αν θα την τιμωρούσαν με τον ίδιο τρόπο, ή αν θα την συγχωρούσαν (με αυτή την ερώτηση, καταλάβαμε πολλά για τον χαρακτήρα των παιδιών μας)
Στη συνέχεια, είδαμε τον μύθο από τη σειρά "Ελληνική μυθολογία" από το youtube.
Μετρήσαμε τα πόδια της και το γράψαμε....4 από τη μία πλευρά και 4 από τη άλλη...
...ίσον 8...
Στη συνέχεια, δραματοποιήσαμε το μύθο και στο τέλος.προτείναμε φύλλο εργασίας (λεπτής κινητικότητας) όπου μερικά παιδιά δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν. Πάντως, ο σκοπός επιτεύχθηκε....προσπάθησαν.....
Κι έτσι, στον πίνακα των εργασιών, προστέθηκε ένας ακόμη αρχαίος μύθος.....
Συνεχίζοντας το πολιτιστικό μας πρόγραμμα, είδαμε αρχαία νομίσματα και γνωρίσαμε τους μύθους που ...κρύβουν.
Τα παιδιά, ενθουσιάστηκαν με τον μύθο του Απόλλωνα και της Δάφνης, τον Ηρακλή και το λιοντάρι της Νεμέας, την Σφίγγα, την Μέδουσσα και τον μύθο της Ευρώπης.
Είδαμε τα αντίστοιχα βίντεο, δείξαμε τα νομίσματα και κάναμε φύλλα εργασίας.
Τα παιδιά, ενθουσιάστηκαν με τον μύθο του Απόλλωνα και της Δάφνης, τον Ηρακλή και το λιοντάρι της Νεμέας, την Σφίγγα, την Μέδουσσα και τον μύθο της Ευρώπης.
Είδαμε τα αντίστοιχα βίντεο, δείξαμε τα νομίσματα και κάναμε φύλλα εργασίας.
ΔΑΦΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
Η Δάφνη ήταν μια νεαρή όμορφη νύμφη, κόρη του ποτάμιου θεού Πηνειού. Ήταν κυνηγός και είχε αφιερώσει τη ζωή της στην Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού. Όπως η θεά έτσι και αυτή αρνιόταν να παντρευτεί. Την περιτριγύριζαν πολλοί θαυμαστές αλλά αυτή τους απέρριπτε όλους, ακόμα και τον ισχυρό γιο του Δία τον Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας ερωτεύθηκε την Δάφνη και όταν αυτή αρνήθηκε τις προτάσεις του την κυνήγησε ανάμεσα στα δέντρα. Η Δάφνη φοβήθηκε και προσευχήθηκε στον πατέρα της να την βοηθήσει. Τότε λοιπόν ο πατέρας της της είπε ότι θα την προστάτευε μεταμορφώνοντας την σε δέντρο που θα ρίζωνε στην όχθη του ποταμού του, (την γνωστή μας δάφνη).
Όταν ο Απόλλωνας ήρθε ψάχνοντας τη Δάφνη, ο πατέρας της του είπε ότι μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο Απόλλωνας τότε έκοψε μερικά κλαδιά και έπλεξε ένα στεφάνι σε ανάμνηση της ομορφιάς της και του έρωτά του για αυτήν. Ο Απόλλωνας έκανε τη δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την απονομή δάφνινου στεφανιού στους πρωταθλητές και σε όσους υπερείχαν σε διάφορα επίπεδα. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες όλοι οι νικητές στεφανώνονταν με δάφνινο στεφάνι.
Η Δάφνη ήταν μια νεαρή όμορφη νύμφη, κόρη του ποτάμιου θεού Πηνειού. Ήταν κυνηγός και είχε αφιερώσει τη ζωή της στην Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού. Όπως η θεά έτσι και αυτή αρνιόταν να παντρευτεί. Την περιτριγύριζαν πολλοί θαυμαστές αλλά αυτή τους απέρριπτε όλους, ακόμα και τον ισχυρό γιο του Δία τον Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας ερωτεύθηκε την Δάφνη και όταν αυτή αρνήθηκε τις προτάσεις του την κυνήγησε ανάμεσα στα δέντρα. Η Δάφνη φοβήθηκε και προσευχήθηκε στον πατέρα της να την βοηθήσει. Τότε λοιπόν ο πατέρας της της είπε ότι θα την προστάτευε μεταμορφώνοντας την σε δέντρο που θα ρίζωνε στην όχθη του ποταμού του, (την γνωστή μας δάφνη).
Όταν ο Απόλλωνας ήρθε ψάχνοντας τη Δάφνη, ο πατέρας της του είπε ότι μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο Απόλλωνας τότε έκοψε μερικά κλαδιά και έπλεξε ένα στεφάνι σε ανάμνηση της ομορφιάς της και του έρωτά του για αυτήν. Ο Απόλλωνας έκανε τη δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την απονομή δάφνινου στεφανιού στους πρωταθλητές και σε όσους υπερείχαν σε διάφορα επίπεδα. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες όλοι οι νικητές στεφανώνονταν με δάφνινο στεφάνι.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΗΣ ΝΕΜΕΑΣΣτον πρώτο άθλο, ο βασιλιάς Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να σκοτώσει το πελώριο λιοντάρι της Νεμέας, που κατασπάραζε ανθρώπους και ζώα, τρομοκρατώντας τον πληθυσμό της περιοχής και του οποίου το δέρμα ήταν αδιαπέραστο, ακόμη και από σιδερένια όπλα.
Όταν τελικά ο Ηρακλής συνάντησε το λιοντάρι, χρησιμοποίησε το τόξο του, αλλά τα βέλη αποδείχθηκαν ανίκανα να το σκοτώσουν και έτσι πήρε το ρόπαλο του και το ακολούθησε μέσα σε ένα σπήλαιο, το οποίο είχε δύο εισόδους.
Έκλεισε με πέτρες την μια είσοδο και μπήκε από την άλλη για να το βρει. Χωρίς να χρησιμοποιήσει το ρόπαλο του, το έπιασε από τον λαιμό και αφού τον στριφογύρισε, με την υπεράνθρωπη δύναμη των χεριών του έσπασε την ραχοκοκαλιά του. Κατόπιν έφτιαξε το περίφημο ρόπαλο του, από ένα χοντρό κλαδί αγριελιάς, το όπλο που δεν αποχωρίστηκε σε όλη του την ζωή.
Για ανάμνηση του άθλου του, ο Ηρακλής ανακαίνισε τα Νέμεια σε εορτασμό προς τιμήν του Δία. Εν συνεχεία ο Ηρακλής πήγε το λιοντάρι στον Ευρυσθέα. Από το δέρμα του έκανε την γνωστή του πανοπλία.
Όταν τελικά ο Ηρακλής συνάντησε το λιοντάρι, χρησιμοποίησε το τόξο του, αλλά τα βέλη αποδείχθηκαν ανίκανα να το σκοτώσουν και έτσι πήρε το ρόπαλο του και το ακολούθησε μέσα σε ένα σπήλαιο, το οποίο είχε δύο εισόδους.
Έκλεισε με πέτρες την μια είσοδο και μπήκε από την άλλη για να το βρει. Χωρίς να χρησιμοποιήσει το ρόπαλο του, το έπιασε από τον λαιμό και αφού τον στριφογύρισε, με την υπεράνθρωπη δύναμη των χεριών του έσπασε την ραχοκοκαλιά του. Κατόπιν έφτιαξε το περίφημο ρόπαλο του, από ένα χοντρό κλαδί αγριελιάς, το όπλο που δεν αποχωρίστηκε σε όλη του την ζωή.
Για ανάμνηση του άθλου του, ο Ηρακλής ανακαίνισε τα Νέμεια σε εορτασμό προς τιμήν του Δία. Εν συνεχεία ο Ηρακλής πήγε το λιοντάρι στον Ευρυσθέα. Από το δέρμα του έκανε την γνωστή του πανοπλία.
ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ
Στην Ελληνική μυθολογία η Σφίγγα ήταν ένα τέρας που έφερνε κακοτυχία και καταστοφή. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν κόρη της Χίμαιρας και του Όρθρου ή κατά άλλους του Τυφώνος και της Έχιδνας. Αναπαριστάται ως φτερωτό λιοντάρι με κεφάλι γυναίκας ή ως γυναίκα με πέλματα και στήθη λιονταριού, ουρά ερπετού και φτερά πτηνού. Το όνομά της προέρχεται από τη λέξη σφίγγω.
Η Ήρα και ο Άρης την έστειλαν από την πατρίδα της την Αιθιοπία, στην Θήβα. Εκεί στεκόταν και ρωτούσε τους περαστικούς Ποιό ον το πρωί στέκεται στα τέσσερα, το μεσημέρι στα δύο και το βράδυ στα τρία;. Όποιον δεν μπορούσε να λύσει το γρίφο η Σφίγγα τον έπνιγε. Ο Οιδίπους έλυσε το γρίφο απαντώντας ότι το ον αυτό είναι ο άνθρωπος, αφού όταν είναι βρέφος περπατάει στα τέσσερα, μετά σηκώνεται στα δύο του πόδια και στα γηρατιά περπατάει όρθιος αλλά χρησιμοποιεί σαν τρίτο πόδι ένα μπαστούνι. Μόλις λύθηκε το αινιγμά της η Σφίγγα γκρεμίστηκε από το βράχο που σκεκόταν και σκοτώθηκε. Ωστόσο, ο ακριβής γρίφος που έδινε η Σφίγγα δεν είναι γνωστός από αρχαίες πηγές, αλλά από μεταγενέστερα κείμενα.
Στην Ελληνική μυθολογία η Σφίγγα ήταν ένα τέρας που έφερνε κακοτυχία και καταστοφή. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν κόρη της Χίμαιρας και του Όρθρου ή κατά άλλους του Τυφώνος και της Έχιδνας. Αναπαριστάται ως φτερωτό λιοντάρι με κεφάλι γυναίκας ή ως γυναίκα με πέλματα και στήθη λιονταριού, ουρά ερπετού και φτερά πτηνού. Το όνομά της προέρχεται από τη λέξη σφίγγω.
Η Ήρα και ο Άρης την έστειλαν από την πατρίδα της την Αιθιοπία, στην Θήβα. Εκεί στεκόταν και ρωτούσε τους περαστικούς Ποιό ον το πρωί στέκεται στα τέσσερα, το μεσημέρι στα δύο και το βράδυ στα τρία;. Όποιον δεν μπορούσε να λύσει το γρίφο η Σφίγγα τον έπνιγε. Ο Οιδίπους έλυσε το γρίφο απαντώντας ότι το ον αυτό είναι ο άνθρωπος, αφού όταν είναι βρέφος περπατάει στα τέσσερα, μετά σηκώνεται στα δύο του πόδια και στα γηρατιά περπατάει όρθιος αλλά χρησιμοποιεί σαν τρίτο πόδι ένα μπαστούνι. Μόλις λύθηκε το αινιγμά της η Σφίγγα γκρεμίστηκε από το βράχο που σκεκόταν και σκοτώθηκε. Ωστόσο, ο ακριβής γρίφος που έδινε η Σφίγγα δεν είναι γνωστός από αρχαίες πηγές, αλλά από μεταγενέστερα κείμενα.
Η ΜΕΔΟΥΣΣΑ
Το τέρας που είχε φίδια αντί για μαλλιά, τεράστια δόντια, γλώσσα που κρεμόταν έξω από το στόμα, χάλκινα χέρια και φολίδες όπως τα ερπετά. Ήταν τόσο άσχημη που όποιος την κοίταζε πέτρωνε από τον φόβο του. Για την τρομακτική αυτή εμφάνιση της Μέδουσας υπεύθυνη ήταν η θεά Αθηνά.
Ο ήρωας Περσέας αναλαμβάνει να φύγει από την Σέριφο και να φέρει το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας στον βασιλιά Πολυδέκτη. Ο άθλος ήταν δύσκολος καθώς η Μέδουσα ήταν ένα φτερω
Κάποτε, η Μέδουσα και οι αδελφές της, Σθενώ (δυνατή) και η Ευρυάλη (πολυπεριπλανώμενη ή ανεμπόδιστη ροή), ήταν πολύ όμορφες, πόσο μάλλον που ήταν και εξαδέρφες με τις νεράιδες Νηρηίδες, τις πανέμορφες συνοδούς της Θέτιδας (μητέρας του Αχιλλέα). Όμως, μια μέρα η Μέδουσα ζευγάρωσε με τον Ποσειδώνα σε ένα από τους ναούς της Αθηνάς. Η τελευταία θύμωσε τόσο πολύ ώστε την μεταμόρφωσε στο παραπάνω αποκρουστικό τέρας
Το τέρας που είχε φίδια αντί για μαλλιά, τεράστια δόντια, γλώσσα που κρεμόταν έξω από το στόμα, χάλκινα χέρια και φολίδες όπως τα ερπετά. Ήταν τόσο άσχημη που όποιος την κοίταζε πέτρωνε από τον φόβο του. Για την τρομακτική αυτή εμφάνιση της Μέδουσας υπεύθυνη ήταν η θεά Αθηνά.
Ο ήρωας Περσέας αναλαμβάνει να φύγει από την Σέριφο και να φέρει το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας στον βασιλιά Πολυδέκτη. Ο άθλος ήταν δύσκολος καθώς η Μέδουσα ήταν ένα φτερω
Κάποτε, η Μέδουσα και οι αδελφές της, Σθενώ (δυνατή) και η Ευρυάλη (πολυπεριπλανώμενη ή ανεμπόδιστη ροή), ήταν πολύ όμορφες, πόσο μάλλον που ήταν και εξαδέρφες με τις νεράιδες Νηρηίδες, τις πανέμορφες συνοδούς της Θέτιδας (μητέρας του Αχιλλέα). Όμως, μια μέρα η Μέδουσα ζευγάρωσε με τον Ποσειδώνα σε ένα από τους ναούς της Αθηνάς. Η τελευταία θύμωσε τόσο πολύ ώστε την μεταμόρφωσε στο παραπάνω αποκρουστικό τέρας
Οι πηγές μου για τους μύθους είναι:http://diadrastiko.blogspot.com/2012/01/blog-post_05.html#ixzz2xkiKqGlm
https://www.youtube.com/watch?v=O0FiR6ewGiE
http://www.hellenica.de/Griechenland/Mythos/GR/Sfigga.html
http://miettsimiski11.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html
ΤΕΛΟΣ
https://www.youtube.com/watch?v=O0FiR6ewGiE
http://www.hellenica.de/Griechenland/Mythos/GR/Sfigga.html
http://miettsimiski11.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html
ΤΕΛΟΣ
Συνεχίζοντας το πολιτιστικό μας πρόγραμμα, με τίτλο «ο μύθος ως πολιτιστική κληρονομιά», μετά τους αρχαίους μύθους, ασχοληθήκαμε με τον Αίσωπο.
Διαβάσαμε και δραματοποιήσαμε «τον λαγό και τη χελώνα», «την αλεπού και το κοράκι», «το λιοντάρι και το ποντίκι», «τον τζίτζικα και το μυρμήγκι», ώσπου φτάσαμε στον «ψεύτη βοσκό» την ημέρα της πρωταπριλιάς.
Διαβάσαμε και δραματοποιήσαμε «τον λαγό και τη χελώνα», «την αλεπού και το κοράκι», «το λιοντάρι και το ποντίκι», «τον τζίτζικα και το μυρμήγκι», ώσπου φτάσαμε στον «ψεύτη βοσκό» την ημέρα της πρωταπριλιάς.
Κάναμε φύλλα εργασίας για τα μαθηματικά, που βρήκαμε στη σελίδα:
http://astropeleki.wordpress.com/2013/04/
Φτιάξαμε τις κούκλες από τους μύθους και γνωρίσαμε τον Αίσωπο από τον υπολογιστή. Τον ζωφραφίσαμε και κάναμε φύλλο εργασίας, ζωγραφίζοντας έναν ήρωα από τους μύθους του.
Αναφερθήκαμε στα διδακτικά συμπεράσματά του και αφήσαμε τα παιδιά να τα βρούνε μόνα τους.
http://astropeleki.wordpress.com/2013/04/
Φτιάξαμε τις κούκλες από τους μύθους και γνωρίσαμε τον Αίσωπο από τον υπολογιστή. Τον ζωφραφίσαμε και κάναμε φύλλο εργασίας, ζωγραφίζοντας έναν ήρωα από τους μύθους του.
Αναφερθήκαμε στα διδακτικά συμπεράσματά του και αφήσαμε τα παιδιά να τα βρούνε μόνα τους.
